رشد جمعیت

پیش بینی می شود تا سال 2050 جمعیت جهان به 9 میلیارد نفر افزایش یابد. بنابراین نیاز ما به غذا را بیش از 100 درصد افزایش خواهد یافت. در حال حاضر ، از هر 8 نفر 1 نفرگرسنه هستند. بعبارتی 842 میلیون نفر هر روز با گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند.

تقریبا بیش از یک میلیارد نفر در جهان از نظر غذایی تامین نیستند. به این معنی که آنها به مقدار کافی به مواد غذایی مقوی دسترسی ندارند. این در حالی است که نیاز به مواد غذایی کشاورزی شدیدا در حال رشد است. برای تامین مواد غذایی در سال 2050 کشاورزان باید تولیدات خود 70 الی 100 درصد افزایش دهند. اما میدانیم کره زمین کنجایش چنین رشدی را برای گسترش زمین کشاورزی ندارد. بنا براین سازمان کشاورزی ملل متحد (فائو FAO) نگران این موضوع است. و پیش بینی میکند 80 درصد غذای اضافی مورد نیاز، برای تأمین تقاضا در سال 2050 ، باید از زمین هایی که در حال کشت تامین شوند.

نتیجه این است که کشاورزان و تولیدکنندگان مواد غذایی ما باید با استفاده از سطح کشت موجود (یا شاید هم کمتر از سطح کشت موجود) کمبود تولید در سال 2050 را جبران بکنند. یعنی در حالی که به منابع طبیعی کمتری متکی هستند ، باید محصولات بیشتری تولید کنند.

موفقیت کشورها در تامین مواد غذایی بستگی به موفقیت سایر کشورها دارد. مصرف کنندگان در بعضی از کشورهای  جهان بیش از  50 درصد از درآمد خود را صرف غذا کنند. این گونه زندگی برای اقتصاد آنها ویران کننده است. با در اختیار گذاشتن ابزار مورد نیاز برای مردم این کشورها برای رهایی از فقر و مبارزه با سوء تغذیه باید دنیایی با ثبات تر ایجاد شود. زیرا به ازای هر 5 درصد کاهش درآمد در یک کشور در حال توسعه ، احتمال درگیری یا جنگ و خشونت در سال آینده 10 درصد افزایش می یابد.

 نقش بیوتکنولوژی

انسانها تمایل ذاتی برای دستیابی به دانش بیشتر در زمینه های مختلف دارند. بیوتکنولوژی علمی است که باید در آن گنجانده شود. کشاورزانی که از این تکنیک های کشاورزی مدرن استفاده می کنند ، در تأمین غذای سالم ، مغذی و پایدار ما سهیم هستند. هرچه بیشتر در مورد ایمنی و کاربردهای بیوتکنولوژی در دنیای واقعی بیاموزیم ، عموم مردم به احتمال زیاد آن را به عنوان بخش عمده ای از مولفه تولید محصولات کشاورزی می پذیرند.

منبع:

https://protecttheharvest.com/what-you-need-to-know